عقیل بن ابی طالب
عَقیلِ بن اَبی‌طالِب (۴۳ قبل از هجرت ـ ح ۵۰ق)
پسرعمو و صحابی پیامبر اسلام(ص)، برادر امام علی(ع). عقیل پیش از صلح حُدَیبیه(۶ق) اسلام آورد و در سال ۸ق به مدینه هجرت کرد و در جنگ مؤته حضور یافت و چون بازگشت بیمار شد. ظاهراً به‌علت همین بیماری در غزوه‌های مهم بعدی حضور نداشت، اما گفته‌اند عقیل از معدود کسانی بود که در حُنین با پیغمبر(ص) ماند و پایداری کرد. در خلافت امیرالمؤمنین(ع) به‌سبب تنگدستی شدید، از آن حضرت درخواست کمک از بیت‌المال کرد که داستان آن معروف است، و چون از کمک امیرالمؤمنین(ع) ناامید شد، نزد معاویه، که خالۀ معاویه همسر او بود، رفت و پس از گرفتن ۵۰هزار درهم از وی بازگشت. بسیار حاضر جواب بود و با نیش و کنایه دشمن را وادار به سکوت می‌کرد. آگاه‌ترین مردم به انساب و ایام قریش بود. سال وفات عقیل معلوم نیست، اما مسلم است که پس از عمری طولانی در خلافت معاویه درگذشته است.