علاءالدوله ایلکانی

علاءالدّولۀ ایلْکانی (۷۸۸ـ۸۱۳ق)
(یا: علاءُالدّولۀ جَلایری) شاهزادۀ جلایری و پسر سلطان احمد جلایری. در ۷۹۵ق، وقتی امیرتیمور گورکان به بین‌النهرین تاخت و بغداد را از سلطان احمد گرفت و او را به مصر هزیمت کرد، بر زنان او و پسرش، علاءالدوله که کودکی خردسال بود، دست یافت و آن‌ها را به سمرقند فرستاد. پس از مرگ امیرتیمور در ۸۰۷ق، علاء‌الدوله از نزد خلیل سلطان، نوۀ امیرتیمور، گریخت و با شماری از سرداران عراقی که او را بر خود فرمانروا کرده بودند، در خوی به قَرایوسف قَراقُویونلو پیوست، قرایوسف به او توصیه کرد که به‌جای رفتن به تبریز به بغداد نزد پدرش برود که از مصر بازگشته بود. اما علاء‌الدوله توصیۀ امیر ترکمان را نشنیده گرفت و به تبریز رفت. در تبریز، حاکم شهر او را در بند کرد و نزد قرایوسف فرستاد. در ۸۱۳ق، که قرایوسف، احمد جلایری را در تبریز شکست داد و کشت، علاءالدوله را نیز که در بند داشت به‌قتل رساند و پیکرش را در کنار پدرش به خاک سپرد.