علاءالدین خلجی
علاءالدّین خَلْجی (۶۶۶ـ۷۱۵ق)
(یا: علاءُالدّین مُحَمَّد خَلْجی) از امیران مسلمان خَلْجی دهلی و سومین پادشاه این سلسله (حک: ۶۹۵ـ۷۱۵ق). وی پس از کشتن عمویش، جلال‌الدین فیروز شاه خلجی، به سلطنت دهلی رسید، همۀ عموزادگان خود را دستگیرو کور کرد و خود را «اسکندر ثانی» نامید. آنگاه سپاه بزرگی فراهم کرد و لشکر مغول را که به هند هجوم آورده بودند، درهم شکست. سپس در گجرات، راجستان و دکن فتوحاتی نمود. علاءالدین محمد، در دورۀ حکومت خود اصلاحات اقتصادی و سیاسی متعددی به‌وجود آورد و از مجالس عیش و عشرت بزرگان حکومتی به‌شدت جلوگیری کرد. وی به شعر و ادب فارسی علاقه‌مند بود و شاعرانی چون امیرحسن دهلوی و امیرخسرو دهلوی در دربار او منزلت داشتند.