علامت (آداب و رسوم)
علامت (آداب و رسوم)
نوعی عَلَم چلیپامانند، از نشانه‌های دسته‌های عزاداری در ماهِ محرم و دیگر روزهای سوگواریِ شیعیان ایرانی. تیغه‌هایی فولادین و بُتّه جقّه‌مانندِ علامت، از ۱ تا ۲۳ تیغه بر محوری افقی استوار می‌شود. تیغۀ میانی پهن‌تر و بلندتر است و تیغه‌های کناری، تا انتهایِ دو سوی محور به ترتیبی منظم و به قرینه کوتاه و کوتاه‌تر می‌شوند. دو تیغۀ انتهایی در دو سوی محور از همه کوچک‌ترند. بر روی تیغه‌ها آیات و دعاهایی کنده‌کاری شده. در دو سوی محور افقی، تندیسِ فلزیِ سرِ دو اژدهای دهان‌گشوده نصب شده است و در فاصلۀ میان تیغه‌ها، صندوقچه‌های ضریح‌مانند فلزی، پنجه یا ماهیچۀ کبوتر یا طاووس و گوی یا قبّه کار گذاشته شده است. به تیغۀ بزرگِ میانی، به‌سبب انعطاف و خمیدگیِ آن، «خوش‌سلام» گویند. در ماهِ محرم، علامت را با شالِ ترمه و حریر سبز و سیاه و پرهای دو رنگ و لاله و فانوس می‌آرایند.