علق، سوره

عَلَق، سوره

سورۀ شمارۀ ۹۶ به‌ترتیب مصحف و ۱ به‌ترتیب نزول، از سوره‌های مکی قرآن در ۹ آیه و ۷۲ کلمه. خداوند در آیۀ دوم آن می‌گوید که انسان را از «عَلَق» (خون بسته) آفریده است. نام دوم آن «اِقْرَأ» است، زیرا با این کلمه آغاز می‌شود. از نظر حجم، از سوره‌های «مفصّلات» و از گروه «اوساط»، یعنی از سوره‌های کوچک قرآن است. آخرین سوره از سوره‌های چهارگانۀ عزایم است که آیۀ آخر آن سجدۀ واجب دارد و از سوره‌های چهارده‌گانۀ سجده است. این سوره پیامبر‌(ص) را به «خواندن» وحی دعوت می‌کند. مضامین اصلی آن عبارت‌اند از تعلیم انسان با قلم و سرکشی افرادی که استغنای مالی دارند.