علم اصالی

در اصطلاح فلسفه، در برابر علم آلی، دانشی که خود، برای خود اصالت دارد و مورد نظر و مطلوب بالذّات است، مثل الهیات یا مابعد‌الطبیعه از دیدگاه اهل حکمت.