علی اکبر مرادی
علیاکبر مرادی | |
---|---|
زادروز |
کرمانشاه 15 اسفند 1336ش |
ملیت | ایرانی |
شغل و تخصص اصلی | نوازندهی تنبور، آهنگساز و خوانندهی ایرانی نواهای کردی |
سبک | محلی |
آثار | 72 مقام تنبور (شامل 4 سیدی)، کردانه، دو واله |
گروه مقاله | موسیقی |
جوایز و افتخارات | مدرک درجهی یک هنری (معادل دکترا) از طرف شورای ارزشیابی هنرمندان کشور (1381)؛ لوح زرین و دیپلم افتخار برای نوازندگی تنبور از جشنوارهی موسیقی فجر 1370 |
علیاکبر مرادی (کرمانشاه 15 اسفند 1336ش- )
نوازندهی تنبور، آهنگساز و خوانندهی ایرانی نواهای کردی. در روستای بانزلان شهرستان دالاهو به دنیا آمد. از شش سالگی نواختن تنبور را آغاز کرد. مرادی نزد استادان برجستهی تنبورِ کرمانشاه (همانند سید ولی حسینی و سید محمد علوی)، به تکمیل هنرش پرداخت و در سن 30 سالگی نواختن تمامی ۷۲ مقام موسیقی مقامی کرمانشاه را با تنبور فراگرفت.
مرادی از سالهای اولیهی دههی 1350 زندگی حرفهای خود را با تکنوازی تنبور در خانهی فرهنگ و هنر کرمانشاه آغاز کرد. در سال 1351 به همراه القاصی و خادمی، اولین گروه تنبورنوازان را در کرمانشاه تشکیل داد و بعدتر از اعضای تشکیلدهندهی گروه تنبور شمس شد. مرادی از سال 1372 به صورت مستقل کار میکند. از او اجراهای متعددی ثبت و ضبط شده است که از جملهی مهمترین آنها میتوان به آلبوم مشترک او با کیهان کلهر، با عنوان در آیینهی آسمان، اشاره کرد. این آلبوم به صورت کنسرت در آمریکا اجرا شده. مرادی کنسرتهایی هم با پژمان حدادی برگزار کرده که در قالب دو آلبوم مهر و ماه یک و دو منتشر شدهاند. از دیگر آلبومهای او مهتاب (با همراهی اردشیر کامکار و کورش مرادی) و پاییز (با همراهی سیامک جهانگیری) است.
مرادی در شناخت و درک نغمههای اصیل موسیقی مناطق کردنشین مورد ارجاع بسیاری از موسیقیدانان داخل و خارج کشور است. همچنین به عنوان تکنواز تنبور، سبک منحصر به فردی دارد که او را از دیگر نوازندگان این ساز متمایز کرده است. از فعالیتهای مهم وی باید به ساخت خانهی تنبور، با سرمایهگذاری خودش، در زادگاهش اشاره کرد (افتتاح شهریور 1396). مرادی آثار و کنسرتهای آموزشی مختلفی در داخل و خارج از ایران برگزار و ارائه کرده است. از شناختهشدهترین شاگردان او میتوان به حیدر کاکی، جهانبخش رستمی، آرش مرادی، کورش مرادی و فردین فرمانی اشاره کرد. علیاکبر مرادی در حال حاضر مدیریت آموزشگاه موسیقی یارسان را در تهران برعهده دارد و در این آموزشگاه نواختن تنبور را به هنرجویان آموزش میدهد. وی در سال ۱۳۸۱ از طرف شورای ارزشیابی هنرمندان کشور، وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران، مدرک درجهی یک هنری (معادل دکترا) دریافت کرده است. همچنین در سال ۱۳۷۰ در جشنوارهی موسیقی فجر رتبهی اول تنبورنوازی و لوح زرین و دیپلم افتخار تنبور را به دست آورده.
از دیگر آلبومهای او: 72 مقام تنبور (شامل 4 سیدی)، کردانه، دو واله، تنبور در ایران، مقامات مجلسی تنبور (شامل 2 سیدی)، نسیم و گندمزار، سحر واران، سماع مستانه، تریکه هانه، یار آسمانی و گلاریزان.