عمرو بن هند
عَمْرو بنِ هِنْد ( ۵۵۴ـ۵۷۰)
(شهرت: عَمْرو بن مُنْذَر) امیر لخمی حیره. پدر عمرو منذر بن امری‌‌القیس نام داشت ولی او را به نام مادرش خوانده‌اند. به‌سبب سرسختی و قدرتش به «مُضَرَّطِ‌الْحِجاره» و «مُحّرِق ثانی» معروف شد. پس از مرگ پدر، یا برادرش، به امارت حیره رسید و شانزده سال حکومت کرد. مردی ستمگر و بدسیرت بود و در‌عین‌حال، به شعر و شاعری علاقه داشت و در دربارش شاعران بزرگی چون طرفة بن العبد حضور داشتند، اما برخی از همین شاعران او را هجو کرده‌اند. وی به‌دست عمرو بن کلثوم، شاعر مشهور، کشته شد. در سال هفتم امارت او، پیامبر اسلام(ص) متولد شد.