عمیدالملک کندری، ابونصر منصور (۴۱۵ـ۴۵۶ق)
عَمیدُالمُلْک کُنْدُری، ابونصر منصور (۴۱۵ـ۴۵۶ق)
ادیب و دولتمرد ایرانی در دورۀ سلجوقیان. از مردم روستای کُنْدُر در نزدیکی نیشابور بود. هنگامی که طُغْرُلْ بَیگ سلجوقی در یکی از سفرهایش به نیشابور از امام موفق هبة‌الله، از علمای شافعی بزرگ این شهر، کسی را خواست که در فارسی و عربی ماهر باشد تا او را به دبیری خود برگزیند، امام موفق، عَمیدالمُلک نایب املاک خود را به طُغْرُل معرفی کرد. عَمیدُالمُلک نخست در دیوان اشراف سلجوقی خدمت می‌کرد. سپس، طغرل او را به ولایت خوارزم فرستاد. در همین سفر بود که عمیدالملک را به خیانتی متهم و به‌‌دستور طغرل وی را مقطوع‌النسل کردند. در ۴۵۵ق، که طغرل بیگ درگذشت و میان سلیمان و الب ارسلان، پسران چغری بیگ، بر سر جانشینی عموی خود کشاکش درگرفت، کندری از سلیمان که طغرل او را نامزد جانشینی خود کرده بود پشتیبانی کرد. اما با پیروزی الب ارسلان، او را دستگیر و زندانی کردند و سپس به تحریک خواجه نظام‌الملک طوسی که با وی هم‌چشمی و دشمنی داشت کشته شد (۴۵۶ق). عمیدالملک از وزیران کاردان و با کفایت دولت سلجوقی بود و قلمرو پهناور طغرل در زمان وزارت وی (۴۴۸ق) به تدبیر او اداره می‌شد.