عکرمه

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

عِکْرِمَه (۲۵ـ۱۰۵ق)

مفسر قرآن. از اسیران آزادشده و شاگرد ابن عباس بود. گویند به ممالکی بسیار سفر کرد. مدتی در مغرب زیست؛ سرانجام به مدینه بازگشت و همان‌جا درگذشت. در تفسیر مغازی میان تابعیان مقامی برجسته داشت. گویا در تفسیر و نزول قرآن کتابی به نقل از ابن عباس داشته است. ۳۰۰ نفر از او روایت کرده‌اند که در میان آنان ۷۰ تن تابعی بوده‌اند. از اتهام‌هایی که به عکرمه زده‌اند آن است که می‌گفت هرآنچه در قرآن آمده است، می‌داند.