عینیه، قصیده

عینیّه، قصیده

سرودۀ ابوعلی سینا، قصیده‌ای به عربی، با قافیۀ «ع»، در بیست بیت. ابوعلی این قصیده را با مطلع «هَبطتْ الیک مِن‌المحلّ‌الأرفَعِ/ورقاءُ ذات تَعَزُّزٍ و تَمَنُّعِ»، در بیان حالات نفْس و چگونگی ارتباط آن با بدن سروده است. این قصیده، که به نام‌های الغرّاء، الورقائیه، النفسیّه و الطیریه هم شهرت دارد، از همان اوان با اقبال حکما و عرفای اسلام روبه‌رو شد و پرداخته‌های بسیاری از آن در قالب ترجمه و شرح موجود است. ازجمله شرح سدید سمنانی، شرح عفیف‌الدین تلمسانی و شرح ملاهادی سبزواری در کتاب اسرارالحکم، و ترجمۀ آربری به انگلیسی و کارادو وو به فرانسوی.