عین (عرفان)
عین (عرفان)
(در لغت به معنی چشم) اصطلاحی عرفانی، که با نظر به معنی لغوی آن، به معنی محل نگرش آمده است. عارفان انسان کامل را عین‌اللّه می‌خوانند، چه این انسان آینه‌ای است که مورد مشاهده و توجه کامل خداوند است؛ گویی به وسیلۀ اوست که خداوند به عالم می‌نگرد. در ادبیات عرفانی، عَین‌الحق و عَین‌العالَم نیز وارد شده که کمابیش هم‌معنی با همین اصطلاح است.