غضروف
غُضْروف (cartilage)
بافتی هم‌بند[۱]، به رنگ مایل به آبی، قابل ارتجاع، و متشکل از پروتئین کلاژن[۲]. در ماهیان غضروفی[۳]، غضروف تشکیل‌دهندۀ اسکلت است. در سایر مهره‌داران[۴]، بخش اعظم اسکلت جنینی[۵] را می‌سازد و در مراحل تکوین با استخوان[۶] جایگزین می‌شود؛ جز جاهایی که در معرضِ ساییدگی است، نظیر انتهای استخوان‌ها و دیسک‌های بین ستون مهره‌ها. غضروف همچنین بافت ساختمانی[۷] حنجره، بینی، و گوش خارجی پستانداران[۸] را تشکیل می‌دهد. غضروف به خودی خود بهبود نمی‌یابد، بنابراین در محلی که زخم شدید باشد، ممکن است مفصل با جراحی جایگزین شود. در آزمایشی در ۱۹۹۴، پزشکان سوئدی مفصل زانوی آسیب‌دیده را با جایگزینی از سلول‌های کشت‌شدۀ غضروف‌های همان بیمار ترمیم کردند. در ۱۹۹۹، شیمی‌دانان امریکایی نوعی غضروف مایع مصنوعی را برای استفاده در ترمیم بافت پاره‌شده ابداع کردند. این غضروف به زخم یا مفصل آسیب‌دیده تزریق می‌شود و با قرار گرفتن در معرض نور ماورای بنفش سخت می‌شود. آزمایشات بالینی از سال ۲۰۰۰ شروع شده است.