غنا (عرفان)
غنا (عرفان)
(در لغت به معنای توانگری) اصطلاحی عرفانی. عارفان، از آن‌جا که از سویی تنها خداوند را غنی می‌دانند و جز او را به سبب ممکن بودن، فقیر و بلکه محض فقر می‌خوانند؛ و از سویی دیگر درپی تحصیل اخلاق‌الله هستند، غنا را یکی از آخرین مراحل سلوک دانسته‌اند که در عین حال توأم و ملازم با فقر است. آنان شدت غنای سالک را وابستۀ شدت فقر او می‌دانند.