ف
ف
بیست‌وسومین حرف از الفبای فارسی و حرف بیستم از الفبای عرب (ابتثی) و هفدهمین حرف از الفبای ابجدی که در حساب جمل معادل ۸۰ به‌شمار می‌آید. از نظر آوایی، نمایندۀ صامتِ لب و دندانی ـ سایشی بی‌واک است. آن را «فِ= fe» و «فا= fâ» می‌نامند. در گذشته، این حرف بدون نقطه نوشته می‌شده است. سپس یک نقطه زیر آن قرار گرفت و سرانجام به شکل فعلی خود درآمد. در زبان فارسی، حرف «ف» بیشتر به‌جای «پ» به‌کار می‌رود، مثل سپید و سفید، پیل و فیل، گوسپند و گوسفند، البته برخی از این تبدیل‌ها برای تقریب است، مثل اسپهان، اصفهان، پنگان و فنجان، پالوده و فالوده.