فاخوری، عمر (بیروت ۱۸۹۵ـ همان جا ۱۹۴۶)
فاخوری، عُمَر (بیروت ۱۸۹۵ـ همان‌جا ۱۹۴۶)
ادیب، منتقد اجتماعی و ادبی، و فعال سیاسی لبنانی. دانش‌آموختۀ مدرسۀ طب عثمانی و فارغ‌التحصیل حقوق از پاریس. نخستین کتابش، اعراب چگونه قیام کنند (۱۹۱۳)، او را تا پای اعدام برد. در تأسیس جامعۀ عربی سوریه (۱۹۲۰) و پایه‌ریزی جامعۀ ضد‌نازیسم و فاشیسم در سوریه و لبنان سهیم بود. در انتخابات ۱۹۴۳، با حمایت کمونیست‌ها، نامزد نمایندگی مجلس لبنان شد، امّا شکست خورد. در ۱۹۱۸، ملک فیصل اول او را برای سردبیری روزنامۀ العاصِمَه (پایتخت) در دمشق دعوت کرد و، از آن پس، با نشریات شرق عربی همکاری منظم داشت. مجموعۀ نامه‌هایش سال‌ها پس از مرگش منتشر شد (۱۹۸۱). آثار رومن رولان و آناتول فرانس و مقالات خاورشناسان دربارۀ فرهنگ عربی را ترجمه و با عنوان آرای غربی دربارۀ مسائل شرقی در دمشق منتشر کرد (۱۹۲۵). با مطالعات وسیع در زبان‌های عربی، فرانسه، انگلیسی، ترکی، رویکردی انتقادی به ادبیات عرب و غرب داشت. نخستین‌بار در ادبیات مدرن عربی، کوشید چارچوبی برای فرآیند تولید ادبی عرضه کند. مقالات و کتاب‌هایش، که سبکی دقیق و فخیم دارند، در تاریخ نقادی جدید عربی نقطۀ عطفی شمرده می‌شود.