فاروق (قاهره ۱۹۲۰ـ۱۹۶۵)
فاروق (قاهره ۱۹۲۰ـ۱۹۶۵)
آخرین خدیو مصر (حک: ۱۹۳۶ـ۱۹۵۲)، پسر ملک فؤاد اول و نوادۀ خدیو اسماعیل. در ۱۵سالگی به انگلستان فرستاده شد و در مدرسۀ نظامی وولچ به تحصیل پرداخت، اما سال بعد، درپی مرگ پدرش، ناگزیر تحصیلاتش را رها کرد و به قاهره بازگشت و از این تاریخ رسماً خدیو مصر شد و در ژوئیۀ ۱۹۳۷ تاج‌گذاری کرد. او که در آغاز حکومتش از محبوبیت و مقبولیت زیادی برخوردار بود، به‌تدریج به‌ویژه درپی درگیری با حزب وَفْد، به رهبری مصطفی نُحاس، که حزب اکثریت مردم بود مقبولیت خود را از‌دست داد. تشکیل رژیم اشغالگر قدس و شکست مصر را در جنگ اول اعراب و اسرائیل بسیاری به سوء‌مدیریت او نسبت دادند. سرانجام گروهی از افسران آزاد مصر به‌رهبری ژنرال محمد نجیب و سرهنگ جمال عبدالناصر بر‌ضد وی کودتا کردند (ژوئیۀ ۱۹۵۲) و او را وادار به کناره‌گیری از سلطنت کردند. در ۱۸ ژوئن ۱۹۵۳، همراه خاندانش تبعید شد و برای همیشه خاک مصر را ترک کرد و به رم رفت و تا پایان عمر در کشورهای اروپایی به خوشگذرانی پرداخت. پس از درگذشت، نخست در رم و بعد در قبر ابراهیم پاشا در قاهره و سرانجام، در زمان ریاست‌جمهوری انور سادات، در مسجد رفاعی قاهره در کنار قبر اجدادش به‌خاک سپرده شد. خواهر فاروق، فوزیه، نخستین همسر محمدرضا شاه پهلوی بود.