فاضل هندی
فاضل هِندی (۱۰۶۲ـ اصفهان ۱۱۳۷ق)
(ابوالفضل بهاء‌الدین محمد مشهور به کاشف‌اللثام) فیلسوف، فقیه، محدّث و ادیب. در کودکی برای همراهی با پدرش ملاتاجا، به‌جهت مناظره با یکی از سنّیان، به هند سفر کرد، و از این‌رو بر‌خلاف میل باطنی‌اش به فاضل هندی شهرت یافت. وی که به روایتی از شاگردان محمدباقر مجلسی است، پیش از بلوغ به درجۀ اجتهاد رسید و به‌همین جهت شاه سلطان حسین صفوی وی را معلم حرم خود کرد. با آن‌که روزگارش قرین عصر ناگوار حملۀ افغان‌ها بود، موفق به نگارش بیش از هشتاد اثر تحقیقی شد. از آثارش: کشف اللثام در شرح قواعد الاحکام علامه حلّی که مشهورترین و مهم‌ترین نگاشتۀ فقهی او است؛ المناهج السویة فی شرح الروضة البهیة؛ شرح التمحیص که خود تلخیص المفتاح خطیب در علوم بلاغی است؛ اجالة النظر فی فضاء القضاء و القدر؛ اللثالی العبقریه در شرح عینیه سید حمیری؛ بینش غرض آفرینش در اصول دین؛ چهار آینه در کلام؛ زبدة العربیة در تلخیص و ترجمۀ مطوّل تفتازانی در بدیع؛ عون اخوان الصفاء علی فهم کتاب الشفاء.