فاولر، ویلیام (۱۹۱۱ـ۱۹۹۵)
فاولِر، ویلیام (۱۹۱۱ـ۱۹۹۵)(Fowler, William)
| ویلیام فاولِر William Fowler | |
|---|---|
| زادروز |
پیتسبورگ، واقع در پنسیلوانیا ۱۹۱۱م |
| درگذشت | ۱۹۹۵م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | فیزیک در کولامبس، دانشگاه ایالتی اوهایو، دانشنامۀ دکتری در انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا (کلتک) در پاسادنا |
| شغل و تخصص اصلی | اخترفیزیک‌دان |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
| جوایز و افتخارات | جایزۀ نوبل فیزیک مشترک با سوبراهمانیان چاندرا شیکهر (1983) |
اخترفیزیک‌دان امریکایی. در ۱۹۸۳، با اختر فیزیک‌دان هندی‌تبار امریکایی، سوبراهمانیان چاندرا شیکهر[۱]، به‌سبب تحقیق مشترکشان در زمینۀ چرخۀ عمر ستارگان و واکنش‌های هسته‌ای مرتبط با ساخت عناصر شیمیایی عالم به جایزۀ نوبل فیزیک دست‌یافت.
هسته‌سازی در ستاره‌ها (هسته‌سازي[۲] در ستاره‌ها). موضوع اصلی پژوهش فاولر فراوانی هلیوم در عالم بود. فراوانی هلیوم نخستین‌بار به‌منزلۀ پیامد نظریۀ مِهبانگ داغ[۳] تعریف شد. این نظریه را در ۱۹۴۸ فیزیک‌دان امریکایی، رالف آلفر[۴]، فیزیک‌دان آلمانی‌تبار امریکایی، هانس بِتِه[۵]، و کیهان‌شناس روس‌تبار امریکایی، جورج گاموف[۶]، مطرح کرده بودند. در شکل ابتدایی نظریۀ مهبانگ، فقط به تولید سبک‌ترین عناصر، هیدروژن و هلیوم، توجه شده بود. در ۱۹۵۷، فاولر و سه اخترشناس انگلیسی، فرد هویل[۷]، مارگارت و جفری بربیج[۸]، در مقالۀ معروفشان B۲FHZ، چگونگی ترکیب دو هستۀ هیدروژن با دو پروتون برای تشکیل عنصر سنگین‌تر بعدی، یعنی هلیوم، و تولید انرژی حاصل از این واکنش را در ستاره‌هایی مثل خورشید توصیف کردند. در طی زمان، عناصر بیشتر و سنگین‌تری ساخته می‌شوند. این‌گونه ستاره‌ها، اگر جرم کافی داشته باشند، پس از میلیون‌ها سال سرانجام به‌صورت اَبَرنواختر[۹] منفجر می‌شوند و موادشان در عالم پراکنده می‌شود. فاولر در پیتسبورگ[۱۰]، واقع در پنسیلوانیا، زاده شد و در کولامبس[۱۱]، دانشگاه ایالتی اوهایو[۱۲]، فیزیک خواند. در ۱۹۳۳، دانشنامۀ کارشناسی گرفت. سپس، به انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا (کلتک)[۱۳] در پاسادنا[۱۴] رفت و در آن‌جا دانشنامۀ دکتری گرفت. بقیۀ دورۀ کاری‌اش را نیز در آن‌جا گذراند.
محاسبۀ فراوانی هلیوم (محاسبۀ فراواني[۱۵] هليوم). در ۱۹۶۵، فاولر و هویل شرح مفصل‌تری از هسته‌سازی در ستاره‌ها را منتشر و دو سال بعد، تحقیقشان را با همکاری رابرت واگونر[۱۶] تکمیل کردند. آنان با درنظرگرفتن همۀ واکنش‌های ممکن بین عناصر سبک، و با توجه به ساخت و انباشت عناصر سنگین‌تر، توانستند فراوانی هلیوم موجود در عالم را با دقت یک درصد به‌دست آورند.
- ↑ Chandrasekhar, Subrahmanyan
- ↑ nuclear synthesis
- ↑ hot Big Bang
- ↑ Ralph Alpher
- ↑ Hans Bethe
- ↑ George Gamow
- ↑ Fred Hoyle
- ↑ Margaret and Geoffrey Burbidge
- ↑ supernova
- ↑ Pittsburg
- ↑ Columbus
- ↑ Ohio State University
- ↑ (California Institute of Technology (Caltech
- ↑ Pasadena
- ↑ calculating helium abundance
- ↑ Robert Wagoner