فترت
فِتْرَت (interregnum)
دو دوره در تاریخ انگلستان که ملت برای مدتی موقتاً پادشاه نداشت. اولین دورۀ فترت با اعدام چارلز اول[۱] در ۳۰ ژانویۀ ۱۶۴۹ آغاز شد و تا برقراری دوبارۀ سلطنت در ۸ مه ۱۶۶۰ ادامه یافت. دومین دورۀ فترت در زمان انقلاب شکوهمند[۲] از زمان فرار جیمز دوم در ۲۲ دسامبر ۱۶۸۸ تا به تخت نشستن مشترک ویلیام[۳] و مری[۴] در ۲۳ فوریۀ ۱۶۸۹ پدید آمد.