فخرالدین کرت ( ـ۷۰۶ق)
فخرالدّین کَرْت ( ـ۷۰۶ق)
(یا: ملک فخرالدین) سومین پادشاه آل کرت. فخرالدین فرزند ارشد ملک رکن‌الدین کَرت بود که مدت هفت سال، از ۶۸۶ تا ۶۹۳ق، در زندان پدر به‌سر برد، اما به وساطت امیرنوروز مغولی از زندان آزاد شد و غازان‌خان مغول در ۶۹۵ق، برای پایان‌دادن به آشوب‌های هرات، او را به فرمانروایی آن شهر گماشت. او در ۶۹۸ق، به‌‌دلیل امتناع از خراج، با مغولان جنگید که شکست خورد و بالاخره با پرداخت مبلغی گزاف به اولجایتو، توانست به هرات بازگردد. یک‌بار دیگر نیز با حاضرنشدن در مراسم جلوس اولجایتو به ایلخانی در ۷۰۳ق، باعث لشکرکشی مغولان به هرات شد که این‌بار تا زمان مرگش در محاصرۀ مغولان بود. فخرالدین با حمایت از طایفۀ راهزن نکودریان، اوضاع خراسان را آشفته کرد. او همچنین امیرنوروز را که به او پناهنده شده بود، به‌قتل رساند. ملک فخرالدین، قریحۀ شاعری داشت. ربیعی پوشنگی (پوشنجی) تاریخ آل‌کرت را در کتابی به نام کرتنامه به نام وی منظوم کرد.