فراروایت
فَرارِوایَت (metanarrative)
روایتی دربارۀ روایتها. این اصطلاح را فرانسوا لیوتار[۱]، در اثر خود، وضعیت پسامدرن[۲] (۱۹۸۴) ابداع کرد. لیوتار از این اصطلاح برای توصیف طرحهای فکری گستردهای استفاده میکرد که فیلسوفانی چون کانت[۳]، هگل[۴]، و مارکس[۵] پس از دوران روشنگری بهوجود آورده بودند. فراروایت اصطلاحی است که غالباً مفسران در اشاره به پسامدرن[۶] بهکار میبرند؛ بهویژه هنگامی که این دوران را با سقوط فراروایتها[۷] مشخص میکنند.