فروداشت
فروداشت
اصطلاحی در تصنیف‌سازی در موسیقی قدیم ایران. بنابر آنچه در جامع‌الالحان اثر عبدالقادر مراغی آمده تصنیف بر نُه قسم است و اولین آن‌ها «نوبت مرتب» نام داشته که از چهار قسمت تشکیل می‌شده است: قول، غَزَل، ترانه، و فروداشت. آن‌چنان که از اسم آن برمی‌آید به‌معنای آخرین قسمت و برای اختتام بوده و به‌لحاظ شکل فروداشت شبیه قول و بر شعر عربی استوار بوده است. فروداشت ختم‌کردن و به‌انتها‌رساندن اجرای موسیقی نیز معنی می‌دهد.