فروغی، محمود (تهران ۱۲۹۴ـ امریکا ۱۳۷۰ش)
فروغی، محمود (تهران ۱۲۹۴ـ امریکا ۱۳۷۰ش)
سیاستمدار ایرانی و از صاحب‌منصبان وزارت امور خارجه در سلطنت محمدرضا‌شاه پهلوی. فرزند محمدعلی فروغی (ذکاء‌الملک) بود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران به‌پایان برد و در ۱۳۱۷ش از دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. در ۱۳۱۹ به وزارت امور خارجه راه یافت و طی ۳۰ سال خدمت در آن وزارتخانه عهده‌دار مناصبی از این قرار شد: رئیس ادارات سیاسی و کارگزینی و اطلاعات (۱۳۱۹ـ۱۳۲۳)؛ دبیر اول سفارت ایران در لندن (۱۳۲۳ـ۱۳۲۷)؛ سرکنسول ایران در نیویورک (۱۳۲۹ـ۱۳۳۵)؛ سفیر ایران در برزیل (۱۳۳۶ـ۱۳۴۰)؛ معاون و کفیل وزارت امور خارجه و سفیر ایران در سوئیس (۱۳۴۰ـ۱۳۴۱)؛ سفیر ایران در امریکا و سفیر فوق‌العاده در مکزیک و ونزوئلا (۱۳۴۱ـ۱۳۴۴)؛ سفیر ایران در افغانستان (۱۳۴۴ـ۱۳۵۰). فروغی در ۱۳۵۰ از خدمات دولتی بازنشسته و رئیس مؤسسۀ روابط بین‌المللی وابسته به وزارت خارجه شد (۱۳۵۲ـ۱۳۵۷). وی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به امریکا رفت و به عضویت علمی دانشگاه جُرج تاونِ واشینگتن درآمد. فروغی اهل تحقیق و پژوهش در متون فارسی و عربی بود و با مکاتب فلسفی آشنایی داشت. از وی جز ترجمۀ کتابی از زبان پرتغالی به فارسی، خاطرات ارزشمندی دربردارندۀ برخی وقایع بسیار مهم تاریخ معاصر ایران با عنوان خاطرات محمود فروغی منتشر شده است (۱۳۸۳).