فضاپیمای مارینر
فضاپیمای مارینِر (Mariner spacecraft)
مجموعه‌ای از کاوشگرهای فضایی ایالات متحده امریکا. از ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۵، سیاره‌های عُطارِد[۱]، زهره[۲]، و مریخ[۳] را مورد کاوش قرار دادند. مارینر ۱، به مقصد زهره، پرتاب ناموفقی داشت. مارینر ۲، که در ۱۹۶۲ پرتاب شد، نخستین پرواز از کنار زهره با فاصلۀ ۳۴هزار کیلومتری بود که وجود باد خورشیدی[۴] را تأیید کرد و دمای زهره را اندازه گرفت. مارینر ۳، پرتاب‌شده در ۴ نوامبر ۱۹۶۴، موفق به رسیدن به مسیر مقصدش، مریخ، شد. مارینر ۴، پرتاب‌شده در ۲۵ نوامبر ۱۹۶۴، مریخ را از فاصلۀ ۹,۸۰۰کیلومتری پشت سرگذاشت، دور زد، عکس‌هایی از آن برداشت، و سطح خشک و حفره‌دار آن را آشکار ساخت. مارینر ۵ (۱۹۶۷) از فاصلۀ ۴هزار کیلومتری مریخ عبور کرد و دما، جوّ، جرم، و قطر آن را اندازه‌گیری کرد. مارینرهای ۶ و ۷ (۱۹۶۹) به‌ترتیب از استوا و نیمکرۀ جنوبی مریخ عکس‌برداری کردند و همچنین، دما، فشار، ترکیبات جوّ، و قطر سیاره را مورد سنجش قرار دادند. مارینر ۸، به مقصد مریخ (۱۹۷۱)، پرتاب ناموفقی داشت. مارینر ۹ (۱۹۷۱) از همۀ سطح مریخ نقشه‌برداری کرد و از قمرهای آن عکس گرفت. عکس‌های دریافتی از این فضاپیما تغییرات کلاهک‌های قطبی[۵]، گستردگی آتشفشان‌خیزی[۶]، ژرف‌درهّ‌ها[۷]، و ویژگی‌هایی را نشان می‌دهد که ممکن است حاکی از احتمال وجود آب در مریخ، در گذشته، باشد. مارینر ۱۰ (۱۹۷۴ـ۱۹۷۵) عکس‌هایی از نمای نزدیک عُطارِد و زهره برداشت و دما، تابش، و میدان‌های مغناطیسی[۸] آن‌ها را اندازه گرفت. مارینرهای ۱۱ و ۱۲ (۱۹۷۷) به ویجر[۹] ۱و۲ تغییر نام دادند. نیز ← کاوشگرهای وُیجر