فندک
فَندک (cigarette lighter)
وسیلۀ کوچک و قابل حمل در جیب برای افروختن سیگار، سیگار برگ، پیپ و امثال آن‌ها. قطعات اصلی فندک عبارت‌اند از کپسولی فلزی یا پلاستیکی حاوی ماده‌ای قابل اشتعال، سنگ یا فتیلۀ جرقه‌زن یا آتشگیر و ابزار تنظیم‌کنندۀ شعله فندک. پیش از کبریت، در ۱۸۱۶ به‌وسیلۀ یک شیمی‌دان آلمانی اختراع شد. در این فندک ابتدایی از ئیدروژن به‌عنوان مادۀ قابل اشتعال و پودر پلاتینیوم به‌منزلۀ کاتالیزور استفاده می‌شد. شرکت امریکایی رانسون در ۱۹۳۰ نخستین فندک مکانیکی و قابل پرشدن و سپس اولین فندک گازی با شعلۀ قابل تنظیم را به بازار عرضه کرد. فندک باتری‌دار و فندک خودرو که با برق کار می‌کند و فاقد شعله است، بعداً ابداع شد.