فنیل دی کلرارسین
فِنیل دی‌کلرارْسین (phenyldichlorarsine)
سلاحی شیمیایی، که آلمانی‌ها در سپتامبر ۱۹۱۷ تولید و استفاده کردند. از سمّی‌ترین گازهای به‌کاررفته در جنگ جهانی اول بود، که با تأثیر در شش‌ها موجب ورم ریوی[۱] می‌شد؛ به‌منزلۀ گاز عطسه‌آور نیز عمل می‌کرد و باعث بروز تاول‌هایی در پوست می‌شد. نخستین مادۀ شیمیایی بود که برای آسیب‌رساندن به شش‌ها در جنگ جهانی به‌کارگرفته شد. بعدها نیز فرانسوی‌ها آن را با نام استرنیت[۲] به‌کار بردند.