فیبریلاسیون زدایی
فیبریلاسیون‌زدایی (defibrillation)
(یا: دی‌فیبریلاسیون) استفاده از جریان برق، برای تبدیل الگوی آشفتۀ ضربان قلب به الگویی منظم. در فیبریلاسیون[۱]، که در اغلب بیماری‌های قلبی رخ می‌دهد، عضلۀ قلب به‌شکلی نامنظم منقبض می‌شود و درنتیجه، قلب قادر به تلمبه‌کردن مؤثر خون نیست. برای بازگرداندن وضعیت طبیعی ضربان قلب، بعد از تماس الکترودها با قفسۀ سینه، یک یا چند شوک به فرد می‌دهند. در بدن بیماران مبتلا به بی‌نظمی ضربان قلب[۲]، دستگاه فیبریلاسیون‌زدای[۳] در قفسۀ سینه کاشته می‌شود و الکترود آن از راه سیاهرگ‌ها به طرف راست قلب وارد می‌شود. این دستگاه اولین‌بار در ۱۹۸۰ در بدن بیماران قرار داده شد و در ۱۹۹۶، حدود ۵۰هزار تا ۸۰هزار بیمار در جهان از آن استفاده می‌کردند.