فیلدینگ، هنری (۱۷۰۷ـ۱۷۵۴)

هنری فیلدینگ

فیلْدینْگ، هِنْری (۱۷۰۷ـ۱۷۵۴)(Fielding, Henry)

هِنْری فیلْدینْگ Henry Fielding
زادروز	1707م
درگذشت	1754م
ملیت	انگلیسی
شغل و تخصص اصلی	رمان‌نویس
شغل و تخصص های دیگر	روزنامه‌نگار
آثار	داستان زندگی تام جونز، بچه سر راهی (1749)
گروه مقاله	ادبیات غرب

رمان‌نویس انگلیسی. بزرگ‌ترین اثرش با نام داستان زندگی تام جونز، بچه سر راهی (۱۷۴۹)، که خود آن را «حماسه‌ای طنزآمیز در قالب نثر» توصیف می‌‌کند، نقطۀ عطفی در تکامل رمان انگلیسی است و در آن برای اولین‌بار در زبان انگلیسی، ظرفیت‌های بالقوۀ این نوع ادبی از نظر شخصیت‌پردازی به‌یاد‌ماندنی، طرح داستانیِ منسجم، و تحلیل تیزبینانه تحقق می‌‌یابند. طنز قوی، توصیف زندۀ زندگی طبقات بالا و پست جامعه در شهر و روستا، و تنوع شخصیت‌های داستان بی‌درنگ آن را محبوب ساخت. فیلدینگ، که در جوانی نمایش‌نامه‌نویس پرکاری بود، رمان‌نویسی را بادفاع از زندگی خانم شملا اندروز (۱۷۴۱) آغاز کرد، که نقیضه‌ای بی‌رحمانه بر پامِلای ساموئل ریچاردسون بود. در آثارش به گفتگو اهمیت بسیار می‌‌داد و همین امر تأثیر بسزایی بر روند تکامل رمان انگلیسی گذاشت. فیلدینگ سعی داشت تصویری واقعگرایانه، همراه با طنز، از زندگی ارائه دهد، هرچند تحلیل‌های تیزبینانه‌اش از ضعف‌های بشر نیز بسیار مشفقانه است. در شارپم پارکِ سامرست به‌دنیا آمد، در ایتون، به مدرسه رفت و مدت کوتاهی نیز در لیدن، درس خواند. در ۱۷۲۹ به لندن بازگشت و چند سالی را بی‌هدف گذراند، سپس به نمایش‌نامه‌نویسی روی آورد و نمایش‌نامۀ نقاب‌های مختلف عشق را منتشر کرد که در دروری لین به‌روی صحنه رفت. اولین رمانش دفاع از زندگی خانم شملا اندروز (۱۷۴۱) را با رمان دیگری به‌نام داستان ماجراهای جوزف اندروز و دوستش آقای آبرام آدامز به تقلید از شیوۀ سروانتس در ۱۷۴۲ تکمیل کرد. شخصیت اصلی داستان پارسون آدامز است که یک شخصیت کمدی بزرگ و اصیل به‌حساب می‌‌آید. در ۱۷۴۳ سه جلد دیگر از مجموعه آثار فیلدینگ منتشر شد، که سومین جلد آن شامل اثر طنزآمیزی به نام داستان زندگی آقای جاناتان وایلد بزرگ و فقید بود. پس از انتشار تام جونز (۱۷۴۹)، آمیلیا را در ۱۷۵۱ منتشر کرد، که طرح داستان آن ضعیف‌تر از تام جونز است، و بیشتر از آن‌که طنزآمیز باشد جدی است. در ۱۷۵۲ نشریۀ کاونت گاردن ژورنال را به‌راه انداخت، مدیریت کرد، و مقالات خود را در آن به‌چاپ رساند. بین ۱۷۵۰ تا ۱۷۵۴ بیشتر وقتش را صرف روزنامه‌نگاری و انجام وظایفش در دادگاه سپری کرد. در ۱۷۵۴ برای تجدید قوا و بهبود سلامتی‌اش به لیسبون رفت و در آن‌جا درگذشت و در همان‌جا نیز او را به‌خاک سپردند. خاطرات سفر به لیسبون پس از مرگش در ۱۷۵۵ به‌چاپ ‌رسید.

 

---