فیلون یهودی (ح ۳۰پ م ـ ح ۴۰م)
فیلون یهودی (ح ۳۰پ‌م ـ ح ۴۰م)
(یا: فیلون اسکندرانی) فیلسوف بزرگ یهودی یونانی. گویا در اسکندریه، و در خانواده‌ای متمول و بانفوذ، به‌دنیا آمد و بیشتر عمرش را در آن‌جا گذراند. در اواخر عمر به رم رفت و ضمن انتقاد از گایوس کالیگولا، امپراتور روم، که برای خود شأن الهی قائل بود، از او در حق قوم یهود شفاعت خواست. فلسفۀ التقاطی او تلفیقی از آرای افلاطون، رواقیان، فیثاغورسیان جدید و عقاید دینی یهود بود. در فلسفۀ جدیدی که فیلون بنا نهاد عقاید دینی یهود از مقام خاصی برخوردار است. به‌عقیدۀ او همۀ آرا و اندیشه‌های معقولِ فلسفۀ یونانی ریشه در عهد عتیق دارد. مهم‌ترین اصل اخلاقی در نظر فیلون، رهاکردن روح از زندان ماده به‌کمک لوگوس و با خلسه و انجذاب است، تا به جهان خدایی برود؛ و این امر تحقق نمی‌پذیرد مگر با قدرت و عنایت الهی. همۀ آثار فیلون به زبان یونانی و برخی از آن‌ها بدو منسوب است. از آثار مهم اوست: تباهی‌ناپذیری جهان؛ هر انسان درستکار آزاد است؛ عنایت یزدانی؛ اسکندر؛ زندگانی با اندیشه‌های معنوی؛ تمثیلات کتاب مقدس که تفسیری است بر اسفار خمسه؛ سفارت نزد گایوس کالیگولا.