قاری، عبدالله (کابل ۱۲۴۸ـ۱۳۲۲ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

قاری، عبدالله (کابل ۱۲۴۸ـ۱۳۲۲ق)

(ملقب به ملک‌الشعرا) مترجم و شاعر افغانستانی. از روزگار امیر عبدالرحمان (۱۲۹۶ـ۱۳۱۹ق) تا محمد ظاهرشاه، مداح شاهان و بزرگان بوده است. ۴۰ سال در مدرسه‌های کابل به آموزش زبان فارسی و ادبیات عرب می‌پرداخت. چندی به تألیف کتب درسی دبستان، دبیرستان و دانشگاه سرگرم بود. قاری پیرو سبک هندی بود و در مرثیه‌سرایی و استخراج مادۀ تاریخ و غزل‌سرایی مهارت داشت. شعر او ساده و روان است. از آثارش: دیوان اشعار (کابل، ۱۳۳۴ش)؛ ادبیات، حالات شعرا (کابل، ۱۳۱۱ش)؛ ترجمۀ سخندان فارس از مولانا محمد‌حسین آزاد (کابل، ۱۳۱۵ش)؛ ادبیات، مجموعۀ منتخب نظم و نثر (کابل، ۱۳۱۹ش)؛ فن معانی (کابل، ۱۳۲۷ش)؛ قواعد فارسی (لاهور، ۱۳۴۶ش).