قاسطین

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

قاسطین
در لغت به معنای ستمکاران و بازگردندگان از حق؛ و در تاریخ اسلام به معاویه و یاران او که در برابر امام علی (ع) راه طغیان در پیش گرفتند و در جنگ صفین به مقابله با او برخاستند، اطلاق می‌شود هم‌چنانکه «مارتین» به خوارج و اهل نهروان و «ناکثین» به اهل جمل گفته می‌شود.