قاسمی گنابادی، محمد قاسم ( ـ۹۸۲ق)
قاسمی گنابادی، محمّد‌قاسم ( ـ۹۸۲ق)
شاعر ایرانی. در شعر و ادب شاگرد هاتفی بود. گویند دانش‌های عقلی را نزد غیاث‌الدین منصور دشتکی شیرازی آموخت. در پادشاهی اسماعیل اول صفوی به خدمت او و سپس پسرش، شاه‌طهماسب، درآمد. پس از آن نزد سلطان محمودخان والی دیار بکر رفت و تا پایان زندگی در آن‌جا ماند. از آثارش: دیوان اشعار؛ مثنوی شاهنامۀ قاسمی/شهنشاه‌نامه در دو دفتر که دفتر یکم در ۴هزار بیت (بمبئی، ۱۲۸۷ق) و دفتر دوم، که در ۹۵۰ق سروده شده، در ۵هزار بیت است؛ لیلی و مجنون به نام شاه‌طهماسب؛ شاهرخ‌نامه؛ گوی و چوگان/کارنامه بر وزن لیلی و مجنون؛ خسرو و شیرین؛ عمدة‌الاشعار؛ زبدة‌الاشعار در برابر مخزن‌الاسرار نظامی؛ مثنوی عاشق و معشوق که در شرح فتوحات سلطان محمود والی دیار بکر است. شمار ابیات اشعار قاسمی را بیش از حدود ۳۰هزار گفته‌اند. دو ساقی‌نامه دارد که در تذکره‌های میخانه و پیمانه به‌چاپ رسیده‌‌اند.