قالی اردبیل
قالی اَردبیل
از فرش‌های نفیس و تاریخی ایرانی. متعلق به آرامگاه شیخ صفی‌الدین اردبیلی، مؤسس سلسلۀ صفوی، بوده است. این قالی، که هم‌اکنون در موزۀ ویکتوریا و آلبرت لندن نگهداری می‌شود، در ۹۴۶ق، در زمان شاه طهماسب، بافته شده است. ابعاد آن ۱۱۵۲×۵۳۴ سانتی‌متر، تار و پودش ابریشمی و پرز آن از پشم است. گره‌های این فرش به‌شیوۀ فارسی‌باف است. به‌همین سبب، عده‌ای معتقدند محل بافت آن کاشان است نه تبریز؛ زیرا علاوه بر اسلوب بافت، در کتیبۀ آن نیز نام بافنده مقصود کاشانی منقوش شده است. رنگ زمینۀ فرش مذکور لاجوردی است و نقش مرکزی آن ترنج شانزده گوشه است. با شانزده کلاله و دو قندیل آویخته در دو سو، لچک‌هایی در هر گوشۀ قالی، شاخه و برگ‌هایی در وسط و اسلیمی‌های ماری و دهن‌اژدری. این قالی را برادران زیگلر در ۱۸۸۸ از ایران خارج کردند و پس از دست‌به‌دست شدن به موزۀ ویکتوریا و آلبرتِ لندن انتقال یافت.