قالی شکارگاه

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

قالی شکارگاه

قالي شکارگاه

نام گروهی از فرش‌های ایرانی، با تصاویر شکارچیان سوار بر اسب حین شکار حیوانات، و نیز صحنه‌های گرفت‌وگیر (حملۀ حیوانی به حیوان دیگر). دو نمونۀ بسیار نفیس از این گروه، که جزء فرش‌های تاریخی و موزه‌ای ایران است، یکی در موزۀ هنرهای دستی وین و دیگری در موزۀ پولدی‌پتزولی میلان نگهداری می‌شود. نقشۀ فرش اول را سلطان محمد، شاگرد بهزاد، کشیده و پطر کبیر، امپراتور روسیه، در ۱۶۹۸م، این شاهکار را در وین به امپراتور لئوپولد اول هدیه داده است. ابعاد فرش مذکور ۶۹۵×۳۲۳ سانتی‌متر، تار و پود آن ابریشمی و پرز آن ابریشم با مفتول زربفت‌شدۀ طلا و نقره بر روی ابریشم سفیدرنگ است. این شاهکار با گره نامتقارن و در اصفهان بافته شده است. فرش دوم دارای تصاویری از هفت شکارچی سواره و یک پیاده در پی شکار حیوانات است. در کتیبه‌ای در مرکز فرش نام بافنده غیاث‌الدین جامی و تاریخ بافت آن ۹۴۹ق منقوش شده است. این فرش از اموال سلطنتی بوده که مادر ملکۀ انگلیس آن را در اختیار موزۀ میلان قرار داده است. ابعاد فرش مذکور ۵۷۰×۳۶۵ سانتی‌متر است.