قذف

قَذْف

در اصطلاح فقه و حقوق، نسبت‌دادن زنا یا لواط به شخص دیگری. این نسبت‌دادن باید واهی و برخلاف حقیقت باشد و گوینده نیز به آنچه می‌گوید علم داشته باشد. حدّ قذف، حق‌الناس بوده و اجرای آن منوط به مطالبۀ مقذوف است. نسبت‌دادن زنا و لواط باید صریح و واضح باشد. قاذف باید آگاه به معنای لفظ باشد، لیکن فرقی نمی‌کند که مقذوف معنای آن را بداند یا نداند و دیگری به او بگوید. برای آن‌که قذف موجب حد شود، شرط است که قذف‌کننده بالغ، عاقل، مختار و دارای قصد بوده، و قذف‌شونده نیز بالغ، عاقل، مسلمان و عفیف باشد. حد قذف برای مرد یا زن قذف‌کننده ۸۰ تازیانه است، ولی اگر کسی اموری مانند مساحقه و دیگر کارهای حرام را به شخص نسبت دهد به شلاق تا ۷۴ ضربه محکوم خواهد شد. قذف با دو بار اقرار یا با شهادت دو مرد عادل اثبات می‌شود. حد قذف در مواردی ساقط می‌شود، مانند آن‌که قذف‌شونده، قذف‌کننده را تصدیق نماید. حد قذف به همۀ وارثان به‌جز زن و شوهر منتقل می‌شود. هرگاه خویشاوندان یکدیگر را قذف کنند، محکوم به حد می‌شوند، ولی اگر پدر و یا جد پدری فرزندش را قذف کند، تعزیر می‌شود.