قرضه ملی

قَرضۀ ملّی (national debt)
بدهی دولت مرکزی یک کشور به مردم و مؤسسات خود و همچنین به بستانکاران خارج از کشور. هر دولتی می‌تواند مثلاً، از طریق فروش اوراق قرضۀ بهره‌دار به مردم یا از خارج وام دریافت کند. از دیرباز، یکی از علل اصلی برای قرضۀ ملی، هزینه‌های جنگ بوده است؛ اما در دهه‌های اخیر دولت‌ها، به‌منظور تأمین بودجۀ توسعه یا ملی‌کردن پاره‌ای از واحدهای اقتصادی، حمایت و تقویت پول ضعیف جاری یا برای پرهیز از افزایش مالیات‌ها، وام‌های زیادی دریافت کرده‌اند. کسري بودجه دولت از طریق وام داخلی یا خارجی تأمین می‌گردد. اکثر دولت‌ها سیاست‌های پولی خود را به‌گونه‌ای تنظیم مي‌کنند که تقاضای وام آن‌ها را محدود کند، زیرا افزایش وام‌ها به تورم منجر می‌شود و کاهش آن‌ها، هزینۀ بهرۀ پرداختی برای وام‌ها را کاهش می‌دهد.