قرطبی، محمد (قرطبه ۵۸۰ـ قاهره ۶۷۱ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

قُرْطُبی، محمد (قرطبه ۵۸۰ـ قاهره ۶۷۱ق)
ابوعبدالله، مفسر مالکی‌مذهب. همزمان با آموزش قرآن به فراگیری ادبیات عرب و شعر پرداخت. با عزیمت به مصر، آموخته‌های خویش را در زمینه‌های فقه، نحو، قرائت، بلاغت، لغت و علوم قرآنی تکمیل کرد. حدیث را نزد شیخ ابی‌العباس بن عمر قرطبی فراگرفت و از مشهورترین استادانش در مصر ابن جمیزی، علی بن هبة‌الله و حسن بکری بودند. از او در زمینۀ دینی و قرآنی، افزون بر تفسیر آثاری نیز در معادشناسی، خداشناسی و حدیث باقی مانده است. مهم‌ترین اثر او تفسیر بزرگ الجامع‌لِاحکام القرآن است.