قره تپه شهریار

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

قَرَه‌تپّۀ شَهریار
محوطۀ باستانی پیشاتاریخی، در روستای جوقین از توابع شهریار در جنوب غربی تهران. بِرتون براون، باستان‌شناس انگلیسی، در ۱۳۳۶ش آن‌جا را کاوش کرد. به‌نظر می‌رسد قره‌تپۀ شهریار دارای فرهنگی مشابه فرهنگ تپۀ چشمه‌علی ری باشد که قدمت آن به هزارۀ پنجم پ‌م می‌رسد. شماری از سفالینه‌های قره‌تپۀ شهریار در موزه‌های مَنچِستِر، اَشموُلین، و بیرمَنگام نگهداری می‌شوند؛ بر روی یکی از این سفال‌ها نقش مسبک زَرّافه گزارش شده است که بی‌نظیر است. مردمان پیش از تاریخی قره‌تپه در خانه‌های خشتی زندگی می‌کردند و اموات در بیرون از روستا دفن می‌شدند. یکی از نوآوری‌های معماری در روستای قره‌تپه، احداث یک کانال فاضلاب برای هدایت گنداب‌ها به خارج از روستا بود.