قسطنطنیه، شوراهای

قُسطَنطنیه، شوراهای (Councils of Constantinople)
چهار شورای جامع کلیسای کاتولیک رومی که در قرون ۴‌ـ‌۹‌م در قسطنطنیه برگزار شدند. شورای اول را، که دومین شورای جامع بود، تئودوسیوس۱ اول، امپراتور روم شرقی، در ۱۳۸۱م بیشتر به‌منظور مقابله با آریانیسم۲ فراخواند، بدعتی که شورای اول نیقیه۳ (۳۲۵م) به‌خوبی از عهدۀ غلبه بر آن برنیامده بود. شورا، آپولیناریانیسم۴ را نیز که منکر انسانیت کامل عیسی مسیح بود محکوم کرد. شورای دوم قسطنطنیه را، که پنجمین شورای جامع بود، یوستی‌نیانوس۵ اول در ۵۵۳م برای تقبیح تألیفات نسطوری۶، مشهور به «فصول سه‌گانه»، تشکیل داد. شورا مکتب نسطوری را قدغن کرد و بر اعتقاد به دو ماهیت انسانی و الهی عیسی و وحدت کامل آن‌ها در یک شخص پای فشرد. پاپ ویگیلیوس۷ ابتدا طرفدار «فصول سه‌گانه» بود، اما بعد به حکم شورا تن در داد. شورای سوم قسطنطنیه، که ششمین شورای جامع بود، با ابتکار عمل کنستانتین۸ چهارم در ۶۸۰ـ۶۸۱م تشکیل شد و مونوتلیتیسم۹ یا تک‌اراده‌باوری را مردود شمرد و تصریح کرد که عیسی دارای دو ارادۀ انسانی و الهی است که با این حال از یکدیگر تفکیک‌ناپذیرند. همچنین، پاپ هونوریوس۱۰ اول را که از این بدعت حمایت کرده بود محکوم کرد. شورای چهارم قسطنطنیه، که هشتمین شورای جامع بود، به پیشنهاد امپراتور باسیلیوس اول در ۸۶۹ـ۸۷۰م برگزار شد. تنها کار مهم این شورا دامن زدن به شقاق کلیساهای شرقی و غربی بود. فوتیوس۱۱، بطرک قسطنطنیه، را غاصب شمرد و برکنار کرد و پس از آن‌که او دوباره در مقرش مستقر شد خود شورای دیگری تشکیل داد. کلیسای ارتُدوکس جانب این شورا را گرفت.Theodosius Arianism Nicaea Apollinarianism Justinian Nestorian Constantine Monothelitism Honorius Photius