قصد المعنیین
قَصدُ‌المَعْنیین
(یا: قصدالوجهین) در اصطلاح بدیع، کلامی است که لفظی در آن به دو معناست و هر دو معنا در کلام محتمل است و تفاوت آن با ایهام آن است که هر دو معنا را به یک اندازه می‌توان برداشت کرد: یار دلدار من ار قلب بدین‌سان شکند/بِبَرد زود به سرداریِ خود پادشهش که «قلب» را هم می‌توان «دل» برداشت کرد و هم «قلب سپاه».