قصرشیرین، شهر
| قصرشیرین، شهر | |
|---|---|
| استان | کرمانشاه |
| شهرستان | قصرشیرین |
| جمعیت | ۱۵,۸۱۷ نفر(۱۳۸۵ش) |
| موقعیت | ۵۴۵کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۳۵کیلومتری غرب شمالی کرمانشاه، سر راه کرمانشاه به خسروی و کشور عراق |
| نوع اقلیم | گرم و نیمه‌مرطوب |
| ارتفاع از سطح دریا | ۳۶۰ متر |
قَصرشیرین، شهر
واقع در استان کرمانشاه، و مرکز اداری شهرستان قصرشیرین، با ارتفاع ۳۶۰ متر. در سرزمینی تپه‌ماهوری در ۵۴۵کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۳۵کیلومتری غرب شمالی کرمانشاه، سر راه کرمانشاه به خسروی و کشور عراق، قرار دارد. رودخانۀ الوند از کنار این شهر می‌گذرد. اقلیم آن گرم و نیمه‌مرطوب و جمعیت آن ۱۵,۸۱۷ نفر است (۱۳۸۵). این شهر از روزگاری، بس دور، توقفگاه کاروانیان بود؛ و راه بسیار قدیمی ناحیۀ بغداد به سرپل‌ذهاب و داخل ایران از آن می‌گذشته است. قصرشیرین از روزگار ساسانیان آثار فراوانی دارد و نام آن از قصری اقتباس شده که خسروپرویز برای همسرش شیرین بنا نهاد و داستان شورانگیز خسرو و شیرین و شیرین و فرهاد در آن‌جا می‌گذرد. قبری که در جنوب قصرشیرین در دل سنگ کنده شده است، اتاق فرهاد نام دارد. دورۀ شکوه و جلال قصرشیرین چندان به‌درازا نکشید که حملۀ اعراب سلسلۀ ساسانی را متلاشی کرد و کاخ‌های ساسانی و قصرشیرین رو‌به ویرانی نهاد. شاه‌عباس صفوی اول، برای جلوگیری از نفوذ ترکان عثمانی، ۹۰۰ خانوار از کُردان سنجابی را به قصرشیرین فرستاد و آنان را در محلی به‌نام قلعه‌سبزی به مرزبانی گماشت. شهر مزبور، که در حال توسعه و آبادانی بود، با جنگ ایران و عراق ویران شد و پس از جنگ بازسازی شد؛ این بازسازی همچنان ادامه دارد.