قصص، سوره

قَصَص، سوره

سورۀ شمارۀ ۲۸ به‌ترتیب مصحف و ۴۹ به‌ترتیب نزول، از سوره‌های مکی قرآن در ۸۸ آیه و ۱۴۴۳ کلمه. در آن به داستان‌های بعضی انبیا، که مفصل‌تر از همه داستان موسی (ع) است (از آیۀ ۳ تا ۴۶)، پرداخته شده و در آیۀ ۲۵ سرگذشت موسی (ع) را قَصَص نامیده است. نام دیگرش «موسی و فرعون» است. چهاردهمین سوره از سوره‌های ۲۹گانۀ مقطّعات است و با حروف مقطّعۀ «طسم» ‎آغاز می‌شود و از نظر حجم، از سوره‌های «مثانی» و متوسط قرآن است که کمی‌ بیش از نیم جزء قرآن را دربردارد. قصۀ موسی (ع) و فرعون در آغاز سوره و قصۀ قارون در پایان سوره آمده است و در ضمن این داستان به مسلمانان دلداری می‌دهد که همۀ نیروها به دست خداست و آنان را یاری می‌کند. مضامین اصلی آن عبارت‌اند از داستان موسی (ع) و شعیب (ع) و ازدواج حضرت موسی (ع) با دختر شعیب (ع)، قصۀ هارون (ع) برادر حضرت موسی (ع) و این‌که پاداش اعمال نیک مضاعف است و کیفر اعمال بد به‌اندازه و تناسب همان خواهد بود.