قضاء
قَضاء
در باب عبادات، به‌جاآوردن عبادتی واجب پس از گذشتن وقت شرعی آن به عنوان بدل آن. قضای واجبات ترک‌شده واجب است. قضای برخی مستحبات هم مستحب دانسته شده است مانند نماز شب. نمازهای ترک‌شدۀ زن در دورۀ عادت ماهانه قضا ندارد اما قضای روزه‌های ترک‌شده در این دوره بر او واجب است. همچنین قضای عباداتی که به‌علت بی‌هوشی ترک‌شده واجب نیست. اگر مکلف یکی از اجزای نماز را فراموش کرد باید بعد از پایان نماز قضای آن را به‌جا آورد. بر پسر بزرگ واجب است که نمازهای قضاشدۀ پدرش را (و به نظر برخی فقها مادرش را نیز) به‌جا آورد که در این‌باره می‌تواند نایب بگیرد.