قطب الدین مبارکشاه ( ـ۷۲۰ق)
قُطب‌الدّین مُبارَکشاه ( ـ۷۲۰ق)
آخرین شاهِ (حک: ۷۱۶ـ۷۲۰ق) سلسلۀ خلجیان هند. فرزند سوم سلطان علاءالدین خلجی بود و پس از سرکوب ملک کافور، وزیر پدرش، نایب‌السلطنۀ برادرش شهاب‌الدین عمر گردید و پس از کورکردن او، به‌سلطنت رسید. در اوایل، امرای معروف را ارتقا بخشید و کارهایی نمایان انجام داد. پس از اندکی، هندی تازه مسلمانی به نام خسروخان را به وزارت منصوب کرد و خود به لهو و لعب پرداخت و اموری را که پدرش ممنوع کرده بود، آزاد کرد. خسروخان مناطق جنوب و گجرات را مجدداً به قلمروی خلجیان بازگرداند. درپی این موفقیت‌ها، وزیر که مورد توجه خاص قطب‌الدین قرار گرفته بود، رقیبان خود را به صورت‌های مختلف از میدان بدر کرد و قدرت و مکنت تمام به‌دست آورد و سرانجام با قتل قطب‌الدین، خود با عنوان «ناصرالدین خسروشاه» بر تخت سلطنت دهلی نشست.