قطب الدین محمد زنگی
قُطب‌الدّین محمّد زنگی ( ـ ۶۱۶ق)
دومین امیر (حک: ۵۹۴ـ ۶۱۶ق) از سلسلۀ اتابکان آل زنگی، شاخۀ سنجار، فرزند عمادالدین زنگی بن مودود. پس از مرگ پدرش، حکومت سنجار و اطراف آن را در اختیار گرفت و امور را به مجاهدالدین یرنقش، از غلامان پدر، که مورد اعتماد وی بود، سپرد. در آغاز حکومت او، نورالدین ارسلان‌شاه امیر موصل، بر نصیبین چیره شد اما با دخالت ملک عادل ایوبی، حاکم دمشق، آن ناحیه را به قطب‌الدین محمود واگذاشت. در ۵۹۵ق به دعوت ملک افضل علی بن صلاح‌الدین به همراه نورالدین ارسلان‌شاه و معزالدین سنجرشاه بن غازی، امیر ناحیۀ جزیره، در حمله به ماردین و خارج‌ساختن آن‌جا از محاصرۀ ملک کامل ایوبی شرکت جست. در ۵۹۷ق در حملۀ نورالدین ارسلان‌شاه به قلمرو ملک عادل ایوبی در ناحیۀ جزیره شرکت کرد. در ۶۰۶ق ملک عادل ایوبی بر او هجوم برد و نصیبن و خابور را تصرف کرد و سنجار را به محاصره درآورد، سرانجام با وساطت خلیفه و به شرط باقی ماندن نصیبن و خابور در تصرف ملک عادل، میان آنان صلح برقرار شد.