لاری، مصلح الدین (ح ۸۹۰ـ۹۸۰/۹۷۹ق)
لاری، مصلح‌الدّین (ح ۸۹۰ـ۹۸۰/۹۷۹ق)
عالم دینی، اخترشناس و شاعر ایرانی. از مردم لار فارس بود. در شیراز درس خواند و سپس به هند رفت و به دربار همایون گورکانی راه یافت. چون شاه درگذشت، وی راهی سفر حج شد و پس از آن به استانبول رفت. سلیمان قانونی، وی را نواخت و برای تدریس در یکی از مدارس دیار بکر فرستاد. در آن‌جا پس از چندی آموزگار ویژۀ اسکندر پاشا، بیگلربیگ دیار بکر، و فرزندان او شد و در این مقام بود تا درگذشت. در بیشتر علوم رایج آن روزگار دست داشته و آثار بسیاری به فارسی و عربی نوشته است. از آثارش: مرآت‌الادوار و مرقات‌الاخبار به فارسی در تاریخ عمومی از آغاز تا ۹۷۴ق؛ شمایل‌النبی به فارسی (لاهور، ۱۸۷۹)؛ شرح هیئت قوشچی به فارسی؛ تعلیقه بر انوارالتنزیل بیضاوی به عربی؛ شرح ولدیۀ سعدالدین تفتازانی به فارسی؛ حاشیه بر کافیۀ ابن حاجب.