لاله و لادن بیژنی، دوقلوهای (شیراز ۱۳۵۲ـ سنگاپور ۱۳۸۲ش)
لاله و لادن بیژنی، دوقلوهای (شیراز ۱۳۵۲ـ سنگاپور ۱۳۸۲ش)
دو خواهر دوقلوی به‌هم چسبیده از ناحیۀ سر. لاله و لادن از پدر و مادری اهل روستای لُهراسب متولد شدند. والدینشان آن‌دو را به‌سبب عجیب‌الخلقه‌بودنشان رها کردند و مدتی بعد پزشکی به نام علی صفاییان آن‌ها را به فرزندخواندگی پذیرفت. سال‌ها بعد والدین اصلی پس از جست‌وجوی بسیار دوقلوها را در کرج یافتند و خواستار بازپس‌گرفتن آن‌ها شدند. دادگاه رأی مثبت داد، اما دخترها خود حاضر به بازگشت نشدند. لاله و لادن با وجود به‌هم چسبیدگی و شباهت بسیار زیاد شخصیتی، علایق و سلایق متفاوت و مستقل داشتند و با همۀ مشکلات توانستند از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شوند. لادن مایل به تحصیل حقوق و لاله علاقه‌مند به روزنامه‌نگاری بود، اما سرانجام هردو به ناچار رشتۀ حقوق را برگزیدند. میل به استقلال و جداشدن در هردو قوی بود. در ۱۹۹۶ به آلمان رفتند، اما پزشکان آلمانی جدا کردن آن‌ها را بسیار خطرناک دانستند و از این عمل امتناع کردند. دوقلوها در نوامبر ۲۰۰۲ برای عمل جراحی توسط پزشکی که قبلاً مورد مشابهی را با موفقیت عمل کرده بود، به سنگاپور رفتند. پس از چند ماه بررسی و مطالعه، لاله و لادن به‌رغم تشریح خطرات عمل جراحی برای هر دو، با عزم قاطع آمادگی خود را برای جداشدن اعلام کردند. در هشتم ژوئیۀ ۲۰۰۳ تیمی متشکل از ۲۸ جراح و بیش از ۱۰۰ دستیار در بیمارستان رافلز اقدام به جراحی کردند، اما به‌علت خون‌ریزی شدید رگ مشترک بزرگی در مغز هردو دختر، نخست لادن درگذشت و یک ساعت و نیم بعد لاله هم جان سپرد. این واقعه چند روز در بیشتر رسانه‌های جهان غوغایی برانگیخت و مردم ایران را نیز سخت متأثر کرد. اجساد آن دو را به ایران بازگرداندند و در جوار یکدیگر در روستای لهراسب به خاک سپردند. کوشندگی، پایداری و شجاعت لاله و لادن، علاقه، رقت و ستایش همگان را برانگیخت.