لانگ آیلند
لانْگ‌آیْلَنْد (Long Island)
جزیره‌ای در شرق ایالت منهتن[۱] و جنوب ایالت کونکتیکت[۲] امریکا، با ۳,۶۲۷ کیلومتر مربع مساحت و ۶,۱۶۱,۵۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۰). تنگۀ لانگ‌آیلند[۳] و ایست ریور[۴] آن را از سرزمین اصلی[۵] امریکا جدا کرده‌اند. بیشتر مناطق آن مسکونی است و در شرق آن کشاورزی رواج دارد. هنری هودسن[۶] در ۱۶۰۹ این جزیره را کشف کرد و از دهۀ ۱۶۴۰ مهاجران هندی در نیوآمستردام[۷] در غرب و مهاجران انگلیسی از نیوانگلند[۸] از شرق این جزیره ساکن شدند. نبرد لانگ‌آیلند[۹] در ۱۷۷۶ در این‌جا اتفاق افتاد.