لاینک، رنه تیوفیل (۱۷۸۱ـ ۱۸۲۶)
لائِنِک، رُنِه تِئوفیل (۱۷۸۱ـ ۱۸۲۶)(Laennec, Rene Theophile )
پزشک فرانسوی و مخترع گوشی پزشکی[۱] (۱۸۱۶). در ۱۸۱۹، با نوشتن رساله‌ای درباب سمع غیرمستقیم[۲] باعث پیشرفت روش تشخیصی سمع[۳] (گوش‌کردن به صداهای اعضای داخلی) شد. این کتاب به‌سرعت به کتاب کلاسیک پزشکی تبدیل شد. لائنک علاقۀ ویژه‌ای به بیماری‌های قفسۀ سینه داشت. سمع اعضای داخلی جهت تشخیص بیماری‌ها از دوران بقراط[۴] به‌کار می‌رفت، ولی لائنک از لوله‌ای چوبی برای انتقال صدا استفاده کرد و آن را استتوسکوپ نامید. لائنک در کمپر[۵]، واقع در برتانی[۶]، زاده شد. در نوجوانی، هم‌زمان با انقلاب فرانسه، در بیمارستان‌ها کار می‌کرد و بعدها، در مدرسۀ عملی[۷] پاریس، در رشتۀ پزشکی درس خواند. پزشک شخصی کاردینال فش[۸]، عموی ناپلئون اول، بود. از ۱۸۱۲ تا ۱۸۱۳، که فرانسه درگیر جنگ بود، سرپرست بیمارستان سالپِتریئِر[۹] شد. این بیمارستان مخصوص سربازان بریتانی بود. با برقراری مجدد پادشاهی، در بیمارستان نکر[۱۰] به‌کار پرداخت و در ۱۸۱۸، بازنشسته شد. در ۱۸۲۲، استاد کولژ دو فرانس[۱۱] شد.